1. |
Αντίπυρα
03:48
|
|||
|
Απόψε καθάρισαν της πόλης το κέντρο
και φάνηκε ανίκητη η μοναξιά
και φάνηκαν τα βήματά μας
αλλοπρόσαλλα κι αχνά.
Τη νύχτα που δεν ήταν κανείς στη σκοπιά του
κοιμόμασταν μαζί με όλα τα φώτα ανοιχτά
αναστείλαμε το δίκιο τους
να βεβηλώσουμε τη μοναξιά.
Θα πάρουμε πίσω τις μέρες μία-μία
θα πάρουμε πίσω τις μέρες μας.
Τα ρούχα μας παράταιρα στο σώμα ριγμένα
οι πράξεις γίναν σύμβολα, τα λόγια θηλιές
και φάνηκαν τα'' θέλω ''τους
πεινασμένες μηχανές.
Θα πρέπει να μιλήσουμε γι` αυτά που περάσαν
με συνθήματα, με ποιήματα, με μια ζωγραφιά
σαμποτάζ τέλος
τώρα αντίπυρα.
|
||||
2. |
Μάρω
02:41
|
|||
|
Η κυρά Μάρω χάθηκε, ξέχασε τα παιδιά της
υφαίνει πάνω σ' αργαλειό συνθήματα
διαβάζει των περαστικών τα βήματα
και ψέλνει τ' όνομά της
και ψέλνει τ' όνομά της
Εικονικές λοβοτομές, δεν θέλει πια να βλέπει
φιλάει σταυρό και βάζει στ' αύτιο φωτιά
κι ορκίζεται να μην κρυφτεί ποτέ ξανά
μες στου θεού την τσέπη
στην τρύπια του την τσέπη
Η κυρά Μάρω ξάπλωσε με τους μηρούς στο χώμα
την αγκαλιάσαν, της ξυρίσαν τα μαλλιά
τώρα φοράει βραχιολάκια πλαστικά
κι όμως σωπαίνει ακόμα
κι όμως σωπαίνει ακόμα
|
||||
3. |
Ρόννυ
02:59
|
|||
|
www.youtube.com/watch?v=9EukdnXhCzU
|
||||
4. |
My Fairuz
03:11
|
|||
|
Σαν ψάρι χαζεύω αυτά που δεν ξέρω
μα εκείνα που ξέρω τα ξέρω καλά
Στους ώμους σου επάνω ο ήλιος μου γέρνει
με κάθε ανάσα απλώνει η φωτιά
Διαγράφω στοιχεία, διαλύω αρχεία
το φύσημα φτάνει του πρώτου κεριού
και δίπλα ο Μπράουν, ο Φίσερ κι οι άλλοι
ποτίζουν φορμόλη του κόσμου το νου
Ανδρώθηκαν κι άλλοι πολλοί σαν κι εμένα
σε γυάλινο πύργο ρυθμού δυτικού
Τα βλέφαρα κλείνεις, μαζί σου με παίρνεις
στην κόψη ενός μαγικού συνειρμού:
δεμένη στο φάσμα μιας έξυπνης βόμβας
που σβήνει απ' το χάρτη των κάφρων τα τραστ
σφιχτά σε κρατάω να ανοίξεις το πλάνο.
Δεν είδα ποτέ μου πικρά να γελάς
Σε παίρνει ο ύπνος στα χέρια μου μέσα
ο κόσμος δικός σου κι είν' όλα σωστά
Τον κώδικα σπάω να διαβάσω το αίμα
να φτιάξω καλούπι για λίγα κλειδιά
|
||||
5. |
Monaco (Συγχώρεση)
03:03
|
|||
|
Πολλά θα μου συγχώραγες αν ήμουν συνετή
τα χέρια μου είναι σύννεφα σ' ορίζοντα μαβί
στον άνεμο λικνίζονται κι ακούν μόνο το φως
μου κρύβουν την εικόνα σου όταν γίνεσαι φρουρός
Πολλά θα μου συγχώραγες αν είχα τρελαθεί
μα εμένα όταν γεννήθηκα με κάρφωσαν στη γη
να βλέπεις το φτερούγισμα, να τρως την ομορφιά
να λιώνουν τα μαχαίρια σου εδώ στα χαμηλά
Στις χούφτες μου καθρέφτιζαν μια αρρλωστα ακριβή
να κόψεις τα χαμόγελα, δεν είμαι πια παιδί
πολλά θα μου συγχώραγες αν κράταγα σπαθί
ό,τι είπα κι ό,ει γκρέμισα να βάλεις στη γραμμή
Στις άκρες των δαχτύλων μου γλιστρούσαν τα σχοινιά
μην κλαις, θα τον διανύσουμε το χρόνο συντροφιά
πολλά θα μου συγχώραγες το θαύμα αν είχες δει
τη γλώσσα μου που χάνεται να βρεις με την αφή
|
||||
6. |
HAL 9000
03:23
|
|||
|
I'm sorry, Dave, I don't have enough information
It's going to be alright again
Quite honestly, I wouldn't worry myself about that
It's going to be alright again
I know I 've made some very poor decosions recently
May I see them?
So I am constantly occupied
I feel much better now
I'm sorry, Dave, I don't have enough information
The radio is still dead
Stop
Will you?
Will you?
Will you?
Will you?
|
||||
7. |
Πέρασε;
02:39
|
|||
|
Πέρασε, λοιπόν, ο φασισμός
τώρα μιλάμε μόνο με τους ομοίους μας
Ποιας τέχνης έργο το προσωπείο μας
που φτύνει εδώ και καθρεφτίζεται παντού,
σφιχτά τυλίγει τα σημάδια του καιρού,
ένας καρκίνος γαντζωμένος στο σαρκία μας
Πέρασε, λοιπόν, ο φασισμός
θυσία όλα για μαφία κι οικογένεια
κάθε φορά θα σχολιάζουμε με ευγένεια
τα χίλια πρόσωπα με τα ίδια τους μυαλά
τους ανεξήγητους κρότους στη γειτονιά
Αν είσαι Ελένη, τότε έισαι κι Ιφιγένεια
|
||||
8. |
Μάσκα
02:11
|
|||
|
Το λαμπάκι αναμμένο και το δέρμα φθαρμένο
τα τσιγάρα μου μετράω, έχω σκοπιά
Έχω μια στοίβα στο μπαλκόνι, όπου νά 'ναι μου τελειώνει
Πόσο να αντέξουνε τα ξύλα στη φωτιά;
Στο τραπέζι προσφέρω ό,τι έχω κι ό,τι ξέρω
Πάνε χρόνια που δε ζήσαμε γιορτή, κι αυτοί
τις πόρτες κλείνουν και φορτσάρουν κι απ' τα σύρματα ποντάρουν
αν θα βγούμε από 'δω μέσα ζωντανοί
Λιποθυμώ
και πέφτω πάνω σου σαν ταύρος θολωμένος
Και δεν ξεχνώ
πως σ' έχω ακούσει να δηλώνεις οπλισμένος
Όλοι θα περάσουμε απ' το δρόμο στην ασφάλεια
κι αν το τέλος θά 'ναι τραγικό
φταίει που δεν έκανες νωρίτερα τον κόπο
να περάσεις για μια μέρα από 'δω
Εδώ που σπάγαμε τ' αγάλματα και στήναμε παιχνίδια
με το τέλος πάντα ανοιχτό
μοιάζανε τα χρόνια μ' αερόστατα
και λέγανε το πάθος μας αντικανονικό
Λιποθυμώ
και πέφτω πάνω σου σαν ταύρος θολωμένος
Και δεν ξεχνώ
πως σ' έχω ακούσει να δηλώνεις οπλισμένος
Το πρόσωπό μου έκρυψα μήπως με δεις
Τα μάτια μου θα κλείσω για να με βρεις
Για να φτάσω μακριά δε χρειάζομαι φτερά
μόνο μια όμορφη μάσκα από γερά υλικά
Δεν ξέρω αν το θυμάσαι να πεις ποιος ήσουν χθες
μου λέν' πως είανι οι σκέψεις σου αντικανονικές
Για να φτάσω μακριά δε χρειάζομαι φωτιά
μόνο μια όμορφη μάσκα από γερά υλικά
Για να φτάσω μακριά δε χρειάζομαι φτερά
μόνο μια όμορφη μάσκα από γερά υλικά
Για να φτάσω μακριά
χρειάζομαι
μάσκα
|
||||
9. |
Θα 'θελα
02:49
|
|||
|
Θά 'θελα η αγάπη μου να γίνει ένα ποίημα
σα γέφυρα, σαν ίσκιος, σαν νήμα γερό
Θά 'θελα να ξέρεις ότι ξέρω ποια μαγεία
θα θρέψει επιτέλους το κομμένο σου πλευρό
Θά 'θελα ο έρωτας τυφλά να ταξιδεύει
στο άπειρο που φτάνει από το χρόνο στον παλμό
Θά 'θελα στον έρωτα τριγύρω σου να βλέπεις
της ψυχής μου ολόκληρης το ψηφιδωτό
Μην έρχεσαι, μην έρχεσαι, το παραθύρι κλείσε
Να ακούς πώς σβήνεται ο σφυγμός μου
όταν είσαι
Θά 'θελα να μού 'φτιαχνες τραυλίζοντας μια στέγη
για όλα μας τα τραύματα και τις παραφορές
Θά 'θελα στα πόδια μου τα όπλα σου να φέρεις
Κάλυψα τα νώτα σου. Τώρα βγες
Θέλω το πρωί να μού 'χεις κρύψει ένα γράμμα
εύση από βελόνα και φωτιά σ' ένα χαρτί
Θέλω πριν νυχτώσει να βρεις τρόπο να νομίζω
πως ό,τι κι αν θυμίζω τό 'χες δει
Μην έρχεσαι, μην έρχεσαι, το παραθύρι κλείσε
Να ακούς πώς σβήνεται ο σφυγμός μου
όταν είσαι
|
||||
10. |
Wembley
03:08
|
|||
|
Μόνο αν εσύ κοιτάς εδώ εγώ θα βλέπω πέρα
Καθώς κλείνω τα μάτια μου δε σταματούν να τρέχουν
Ποια μοιρασιά και ποια φωτιά, ποιο χάδι και ποια σφαίρα
Πού βρήκες τέτοιο βάλσαμο και κρύβεις τις ρωγμές
που μ' έφεραν στα πόδια σου
χωρίς αποσκευές
Δώσε μου χρόνο και ρυθμό κι εγώ θ' ανοίξω τόπο
μονάχη μου ευχήθηκα όλες τις καταστροφές
που μ' έφεραν στο πλάι σου με τα φτερά καμμένα
κι αστράψαν ψιθυρίζοντας μέσα από τις ρωγμές
του κόσμου τα μελλούμενα
μπροστά μας ζωγραφιές
Κι ύστερα καίγαν γειτονιές το φως μην ανατείλει
καθώς σφίγγω τα δόντια μου τα χείλη σου ραγίζουν
Ποια μοιρασιά, ποια δύναμη, ποιος λόγος και ποια μέρα
τον ήχο θα σκεπάσουνε των πυροβολισμών
να στάξει λίγο βάλσαμο
στα χρόνια των λυγμών
|
||||
If you like Δανάη Παναγιωτοπούλου, you may also like:
Have Some Shame
by don't get lemon
Gutsy New Romantic synthpop from Austin, Texas with hooks and heartache galore.
go to album
featured on Bandcamp Radio Apr 23, 2024
go to album
AMARGO
by Nina Maia feat. Chica Barreto
featured on Bandcamp Radio Apr 23, 2024
go to album
Dreamy indie rock a la Duster/Sparklehorse with interesting with dynamic shifts and subtle hooks to keep things moving along.
go to album
Miranda Winters of Melkbelly assembled an all-female band for this solo LP of alt-rock rippers chronicling youth decay and adult complexity.
go to album
Four Singles
by Operator Music Band
Four speaker-melting singles from New York's premiere "live techno" outfit, descended from vintage synthwave, deep house, and dance punk.
go to album
Off-kilter Portland indie rockers make an unexpected return with a tight three-track EP, their first new release in 12 years.
go to album
